Umuma Açık Yerler ve İçkili Yerler ile Resmî veya Özel Öğretim Kurumları Arasındaki Uzaklıkların Belirlenmesine Dair Yönetmelik[]
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, umuma açık yerler ve içkili yerler ile öğretim kurumları arasındaki uzaklığın ölçülmesi ve kazanılmış haklarla ilgili esasları düzenlemektir.
Kapsam
Madde 2 — Bu Yönetmelik, umuma açık yerler ve içkili yerler ile öğretim kurumları arasındaki uzaklığın ölçülmesi ve kazanılmış haklarla ilgili esasları kapsar.
Dayanak
Madde 3 — Bu Yönetmelik, 5/1/1961 tarihli ve 222 sayılı İlköğretim ve Eğitim Kanununu ile 8/2/2007 tarihli ve 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanununa dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
Madde 4 — Bu Yönetmelikte geçen;
a) Kanun: 222 sayılı İlköğretim ve Eğitim Kanunu ile 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu,
b) Öğretim kurumları: Okul öncesi eğitim, ilköğretim ve orta öğretim okulu, kurs, dershane ve diğer resmî veya özel öğretim kurumlarını,
c) Turizmin yoğun olduğu yöreler: Kültür ve Turizm Bakanlığınca belirtilen yerleri,
d) Umuma açık yer: Açılmasına ve faaliyette bulunmasına kolluğun soruşturması üzerine, mahallin en büyük mülkî idare amiri tarafından izin verilen ve belli şartlara uymak kaydı ile herkesin girebileceği kahvehane, kıraathane, elektronik oyun merkezleri gibi yerleri,
e) İçki: Şarap ve bira dahil her türlü alkollü içeceği,
f) İçkili yer: Kadehle ve açık olarak içki satılan, içilen ve içki servisi yapılan meyhane ve bar gibi umuma açık yerleri
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
İş Yerleri ile Öğretim Kurumları Arasındaki Uzaklık
Zorunlu Uzaklık
Madde 5 — Umuma açık yerler ve içkili yerler ile okul binaları arasında kapıdan kapıya en az 100 metre uzaklığın bulunması zorunludur.
Umuma açık yerler ve içkili yerler ile özel eğitime muhtaç bireylerin devam ettikleri öğretim kurumları ve okullar dışındaki diğer özel öğretim kurumlarının aynı binada bulunmaması zorunludur.
Uzaklığın Ölçülmesi
Madde 6 — Okullar ile umuma açık yerler ve içkili yerlerin açılmasına izin verilirken aralarındaki uzaklığın ölçümünde, bina ve tesislerin varsa bahçe kapıları, yoksa bina kapıları; kapıların birden fazla olması durumunda ise en yakını esas alınır.
100 metre uzaklığın ölçümünde, mevcut cadde ve sokaklar üzerinden yaya yolu kullanılarak, yaya kurallarına göre gidilebilecek en kısa mesafe dikkate alınır.
Uzaklığı Ölçme Yetkisi
Madde 7 — Umuma açık yerler ile içkili yerlerin açılmasına izin verilirken o yerin en az 100 metre civarında okul bulunup bulunmadığı ve özel eğitime muhtaç bireylerin devam ettikleri öğretim kurumları ile okulların dışındaki diğer özel öğretim kurumlarının aynı binada bulunup bulunmadığının tespiti, mahallî kolluk kuvvetlerince yapılır.
Okulların açılmasına izin verilirken o yerin en az 100 metre civarında umuma açık yerler ile içkili yerlerin bulunup bulunmadığı, özel eğitime muhtaç bireylerin devam ettikleri öğretim kurumları ile okulların dışındaki diğer özel öğretim kurumlarının açılmasına izin verilirken de aynı binada umuma açık yerler ile içkili yerlerin bulunup bulunmadığının tespiti, il millî eğitim müdürlüklerince yapılır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Kazanılmış Haklar
Kazanılmış Haklar
Madde 8 — Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce faaliyette bulunmak üzere ruhsat verilen umuma açık yerler ile içkili yerlerin ve öğretim kurumlarının kazanılmış hakları saklıdır.
Kazanılmış Hakların Sona Ermesi
Madde 9 — Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce ruhsat verilen umuma açık yerler ile içkili yerlerin devredilmesi hâlinde kazanılmış hakları sona erer. Ancak umuma açık yerler ile içkili yerlere ait ruhsat sahiplerinin iş yerini; eşlerine, çocuklarına veya yasal mirasçılarına devri hâlinde işletme hakkı korunur. Hakkın kullanılmasından sonra kazanılmış hakları sona erer.
Ayrıca, umuma açık yerler ve içkili yerler ile öğretim kurumlarının, iş yeri faaliyet konusunun değiştirilmesi veya ceza alarak sürekli kapanması durumunda kazanılmış hakları sona erer.
İstisnalar
Madde 10 — 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanunu kapsamında bulunan belgeli işletmelerde, 100 metre mesafe ve aynı binada bulunmama şartı aranmaz.
Turizmin yoğun olduğu yörelerde, okulların yaz tatiline girdiği süre içerisinde umuma açık yerler ile içkili yerleri açmak veya mevcut iş yerini bu şekilde işletmek isteyenlere, 100 metre mesafe ve aynı binada bulunmama şartı aranmaksızın ruhsat verilir. Bu ruhsat, verildiği yıla ait yaz tatili dönemi için geçerlidir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Kaldırılan Mevzuat, Yürürlük ve Yürütme
Yürürlükten Kaldırılan Mevzuat
Madde 11 — Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren 13/1/1999 tarihli ve 23582 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan "Resmî veya Özel Öğretim Kurumlarının Hapishane, İçkili Yer ve Umuma Açık Yerlere Olan Uzaklıklarının Belirlenmesine Dair Yönetmelik" yürürlükten kaldırılmıştır.
Yürürlük
Madde 12 — Bu Yönetmelik, yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
Madde 13 — Bu Yönetmelik hükümlerini, İçişleri, Millî Eğitim, Sağlık, Kültür ve Turizm Bakanları birlikte yürütür.
İçkili yerler genelgesi[]
Danıştay, "içkili yerler" genelgesini iptal etti
Danıştay, İçişleri Bakanlığı Mahalli İdareler Genel Müdürlüğü’nün, içkili yer bölgesi tespiti yapılırken uyulması gereken esasları belirleyen 14 Ekim 2005’te yayımladığı genelgeyi iptal etti. AA muhabirinin aldığı bilgiye göre, Danıştay 8. Dairesi, Ankara Barosu Başkanlığı’nın genelgenin iptali ve yürütmesinin durdurulması istemiyle açtığı davayı esastan sonuçlandırdı. Daire, genelgeyi oybirliğiyle iptal etti. Daire’nin kararında, Bakanlar Kurulu kararıyla 10 Ağustos 2005’te çıkarılan İşyeri Açma ve Ruhsatlarına Dair Yönetmelik’te "içkili yer bölgesi" tanımının, "...mülki idare amirinin görüşü alınarak tespit edilen ve içerisinde şarap ve bira dahil her türlü alkollü içeceğin verilebileceği iş yerlerinin açılabileceği bölgeyi ifade eder" tanımının yer aldığı hatırlatıldı. Yönetmelikte, içkili yer bölgesinin, mülki idare amirinin görüşü doğrultusunda, belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde belediye meclisi, bu sınırlar dışında il genel meclisi tarafından tespit edileceği, bu bölge dışında içkili yer açılamayacağının belirtildiği anımsatıldı.
"YÖNETMELİKTE SAYILMAYAN KISITLAMALAR"[]
İçkili yer bölgesi tespit edilemeyecek yerler yasal düzenlemelerde açıkça sayılmışken, dava konusu genelgeyle, "konut ve yerleşim alanlarında, konutlardan ayrılmış, özel olarak bu şekilde faaliyet gösteren işletmelere tahsis edilmiş, alt yapısı, ulaşım hizmetleri buna göre yapılmış ayrı bir bölgede" tanımları yapılarak, üst hukuk normu olan yönetmelikte sayılmayan kısıtlamalara yer verildiği ve içkili yer bölgesi konusunda yeni kısıtlamalar getirildiğinin görüldüğüne işaret edildi. Genelgeyle ihdas edilmiş bu kısıtlamalara, yönetmelikte yer verilmediği vurgulanan kararda, "Bu nedenle genelgede, üst hukuk normuna uygunluk bulunmadığı gibi, getirilen bu kısıtlamalarla içkili yer bölgelerinin tecrit anlamında şehir yaşamının dışına itilmesi sonucu çıkarılabileceğinden içerik yönünden de hukuka uygunluk bulunmamaktadır" denildi.
BAKANLIĞIN SAVUNMASI[]
Kararda, İçişleri Bakanlığı’nın savunmasında, genelgenin umuma açık istirahat ve eğlence yerlerinin ruhsatlandırılmasının, kanun değişikliğiyle belediye ve il özel idarelerine devredilmesi, dolayısıyla uygulayıcılarının değişmesi nedeniyle mevzuatın ne şekilde uygulanacağına açıklık getirilmek üzere çıkarıldığının belirtildiği kaydedildi. Kararda, şöyle denildi: "Bu belirtilmiş ise de genelgede üst hukuk normlarında yer almayan kısıtlamalara yer verilerek bu normları aşan hükümler getirilmesinin genel anlamda kısıtlamaların genişletilmesi veya genişletilebileceği varsayılarak belediyelerin ve il özel idarelerinin buna doğru yönlendirilmesinin söz konusu olması karşısında genelgeyle hedeflenen amacın dışına çıkıldığı görüldüğünden bu iddiaya itibar edilmemiştir."
YÜRÜTMESİ DE DURDURULMUŞTU[]
Genelgede, "yönetmelikte yer alan hükümler dışında bu açıklamaların da dikkate alınması" ibaresinin açıkça zikredildiğine işaret edilen kararda, "Bu nedenle genelgenin sadece yasal değişiklikleri açıklamaya yönelik olarak çıkarılma amacının aşıldığı görülmektedir" denildi. Kararda, genelgede içkili yer bölgesiyle ilgili yönetmelikte olmayan yeni kısıtlamalar getirilmesinin, bu haliyle üst hukuk normlarına aykırı olduğu, bu nedenle genelgede hukuka uyarlık bulunmadığı vurgulandı. İçişleri Bakanlığı, kararı temyiz ederse dosya Danıştay İdari Dava Daireleri Kuruluna gidecek. Danıştay 8. Dairesi, daha önce söz konusu genelgenin yürütmesini durdurmuş, İçişleri Bakanlığının bu karara itiraz etmesi üzerine dosya Danıştay İdari Dava Daireleri Kuruluna gelmişti. Kurul, İçişleri Bakanlığının itirazını reddetmişti.