ALİ ÖZKAN MANAV (1967 – )
Küçük yaşta müzik yeteneğini belli eden ve müzik öğrenimine Hülya Saydam’dan aldığı piyano dersleriyle başlayan Manav, 1984 yılında Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuarı kompozisyon bölümüne girmiş, Adnan Saygun ve İlhan Usmanbaş’la kompozisyon Erçivan Saydam’la armoni ve kontrpuan, Afşar Timuçin’le felsefe tarihi ve estetik, Dimitri Goya ile orkestra şefliği çalışmıştır. 1990 yılında konservatuarın kompozisyon bölümünü bitiren besteci, 1991-94 yılları arasında masterini tamamlamış, 1995 yılında Juillard Müzik Okulu’nda kompozisyon öğrenimini sürdürmek üzere New York’a gitmiştir.
Özkan Manav’ın, “20. Yüzyıl Müziğinde Orkestra” adlı master çalışmasının yanı sıra, “Müzik ve Simge” ile “Müzik Estetiği ve Oda Müziği” adlı araştırmaları, dergilerde yayınlanmış eleştiri yazıları vardır.
Yapıt numarası alan ilk yaratısı “Sinfonietta”da genel olarak Starvinski’nin ilk dönemi çalgılama kullanımıyla Saygun’a özgü bir modal anlayışın etkileri görülmektedir. Daha sonra Hans Werner Henze ve Alban Berg’e yakınlık duyduğu söylenebilir. Özkan Manav, son yıllarda, Ligeti’nin 1960’lardan başlayarak geliştirdiği ritorik örgütlenme anlayışı yanında, sınırlı bir raslamsallığı (aleotorik yaklaşımı) ve modal soyutlamayı olanaklı kılan Usmanbaş’a özgü minimal kullanımları değerlendirmeye yönelik bir anlayış içinde gözükmektedir. Bu kapsamda en dikkate değer yapıtları arasında orkestra için “Andante Lugubre”, viyola için “Partita”, keman ve piyano için “Sonat” gibi yaratıları bulunmaktadır.
Juillard Müzik Yüksek Okulu’nda kompozisyon çalışmalarını sürdüren Manav, 1998 Eczacıbaşı Beste Yarışması birinciliğini Hasan Uçarsu ile paylaşmıştır.
Yapıtlarının yayın hakları kendisine aittir.
BAŞLICA YAPITLARI
· Op. 1 Sinfonietta; üflemeli çalgılar, timpani ve silofon için, 1990; ilk seslendirme: Dimitri Goya yönetimindeki Moldovya Senfoni Orkestrası, 1991.
· Op. 2 Türk Ezgileri, solo çancılar ve çalgı topluluğu için, 1990.
· Op. 3 Sempozyum, orketra için senfonik satir, 1991.
· Op. 4 Partita, solo viyola için, 1992.
· Op. 5 Sonat, keman ve piyano için, 1992.
· Op. 6 Andante lugubre, orkestra için, 1992-93.
· Op. 7 Bölüm, piyano için, 1995.
· Op. 8 Müzikli Şiirler, 6 müzikçi ve konuşmacı için, 1996.
· Op. 9 Gezintiler, 2 Obua, 2 klarnet ve alto saksofon için, 1997.
· Op 10 Sforzandolar, orkestra için, 1997.
· Op. 11 Nazım Hikmet Şarkıları, 1998.